Laten we aan het rijtje baringshoudingen…

Laten we het normaliseren. Niet normaliseren als in: laten we bevallingen medicaliseren natuurlijk en alle kinderen ‘er uit opereren’. Maar normaliseren in de zin van: dit is óók een manier waarop vrouwen bevallen. Je bent geen uitzondering. Of verdrietiger nog: je zou hebben gefaald als jij middels een keizersnede bent bevallen.

We zijn, terecht, druk met meer diversiteit aan te brengen in de wereld. Ik vind, om die reden, dat het plaatje van een OK-setting toevoegen aan het rijtje baringshoudingen een logische stap is. Want élke vrouw moet zich kunnen herkennen.

Het zou zoveel leed schelen, als we de vaginale bevalling niet verheerlijken tot hét summum van bevallen. Of erger: iets wat je volledig in zélf in de hand hebt. En als dat dan dus niet gelukt is, ook volledig aan jezelf te wijtten is.
Er bestaan zelfs cursussen die pretenderen dat een keizersnede te voorkomen is. Ik heb daar genoeg van. Ik zie verdriet en boosheid bij mijn cliënten die om welke reden dan ook (áltijd een reden die onvermijdelijk, na woest hard werken en vaker nog levensreddend was) een keizersnede hebben gehad. En toch en toch hè, vragen zij zich af: “Wat heb ìk verkeerd gedaan?” En een groot deel daarvan ligt wat mij betreft in de beeldvorming die wordt geschetst rondom bevallen.

Bevallen middels een keizersnede is ook een manier om je prachtige kind te baren.