Toen je kraambed zich naar het ziekenhuis verplaatste

Ik heb je gezien toen je kraambed zich naar het ziekenhuis verplaatste. Ik heb je gezien toen je rillend van de koorts kwam aangereden in een rolstoel. Ik heb je gezien toen je gesloopt van vermoeidheid en pijn, je op het ziekenhuisbed stortte. Ik heb je gezien met je te korte shirt en transparante netbroekje. Ik heb je gezien toen we onderzoeken bij je deden en jou daarbij zoveel mogelijk wilden sparen. Ik heb je gezien toen je het prikken van een infuus gelaten over je heen liet komen. Ik heb je gezien toen je overstuur toegaf dat het kind je op dit moment gestolen kon worden. Ik heb je gezien toen je niet begreep dat mensen dit een roze wolk noemden. Ik heb je gezien toen je de volgende dag wat opgeknapt leek. Ik heb je gezien toen je je excuses aanbood voor je gedrag en opmerkingen van de vorige dag. Ik heb je gezien toen je diezelfde middag weer een koortspiek kreeg. Ik heb je gezien toen je toch gecuretteerd moest worden vanwege een placentarest. Ik heb je gezien toen je weer fit genoeg was om voor je eigen kind te zorgen. Ik heb je gezien toen je weer zo snel mogelijk naar huis wilde. Ik heb je gezien toen je eindelijk 24 uur koortsvrij bleek. Ik heb je gezien toen ik je mocht ontslaan en jij weer lekker naar huis mocht.
IK HEB JE GEZIEN…

Ik ben er gewoon, omdat ik het allemaal heb gezien.