Toen jij naar huis ging en je baby in het ziekenhuis moest blijven
Ik heb je gezien toen je baby op de couveuse afdeling werd opgenomen. Ik heb je gezien toen je hoorde dat jij niet kon blijven. Ik heb je gezien toen je hoofd en je hart het niet samen op een rijtje kregen. Ik heb je gezien toen je bovenop je kraamtranen dit te verduren kreeg. Ik heb je gezien toen je in paniek afvroeg hoe het dan met de borstvoeding moest. Ik heb je gezien toen je partner je probeerde te troosten door te zeggen dat jullie wel 2x per dag naar het ziekenhuis zouden gaan. Ik heb je gezien toen je hem een vernietigende blik toewierp, omdat dat voor jou niet veel goed maakte. Ik heb je gezien toen je je zorgen maakte over de band tussen moeder en kind. Ik heb je gezien toen je in je tas zocht naar een gedragen shirt van jezelf, zodat je kind jouw geur niet hoefde te missen. Ik heb je gezien toen je het knuffelmoment rekte om maar zo lang mogelijk te kunnen blijven. Ik heb je gezien toen de lieve verpleegkundige je uitlegde dat ze een schriftje zou bijhouden voor jullie en dat je altijd mocht bellen. Ik heb je gezien toen je in die paar dagen dat je kind er was, je al zo veel moeder was geworden dat dit afscheid hartverscheurend was.
IK HEB JE GEZIEN…
Ik ben er gewoon, omdat ik het allemaal heb gezien.