Doei, ouwe koei!
– Ik zag het altijd al bij peuters van anderen. En alleen al door er naar te kijken raakte ik zwaar geïrriteerd; En toen stond ik ineens mijn eigen peuter te helpen met de rits van zijn jas. Ook mijn peuter ging staan wiebelen en tegen me aan hangen. Wanneer een corrigerende ruk aan het jasje niet het gewenste effect had, zette ik wel eens bewust een stap opzij, waardoor mijn peutertje dan op zijn billetjes viel…. Pfff, zo klaar mee.
– Het aanzien van de strijd die mijn hooggevoelige kind moet leveren, in de jungle die de basisschool heet, is hartverscheurend. Gezegend zijn wij met lieve juffen die hem ZIEN! En MEGA trots zijn wij op de groei die hij laat zien 
. Jij komt er wel mooi, lief en slim kind!
– Tijdens mijn zwangerschappen kreeg ik, enorm volle borsten die ik als een soort storende vlieg steeds onderin mijn ogen voorbij zag wiebelen. Soms mis ik ze nog wel eens…
– ‘Doei, ouwe koei!’ ik was flabbergasted toen mijn oudste zoon mij 5 jaar geleden zo uitzwaaide bij het raam van zijn kleuterklasje. ‘NOU JAAAAH’, ik voelde me zelfs een beetje voor schut staan door die brutale mond. Inmiddels heeft het vocabulaire zich behoorlijk uitgebreid en koester ik ‘Doei, ouwe koei’.
– Soms lukt het mij niet om een pas gewassen dekbed uit een volgepropte wasmachine te krijgen. Ik spreek mezelf dan streng toe: ‘Kom op Tinus, je hebt hele kinderen uit kleinere gaatjes gepeuterd!’