Hondenpoep op je aanrecht…

Wij vrouwen zouden veel vaker eerlijker tegen elkaar moeten zijn. Bij deze dus:

– Ik ben 3x vlot thuis bevallen. Een voorrecht. Wat ik minder vond was de kraamperiode. Ik had op of aan zo’n beetje elk intiem lichaamsdeel wel een barst, kloof of bloeduitstorting. Dit onttrok bergen energie uit mijn lijf. Ik had voor elk van die plekjes een tubetje, pilletje of zalfje. Deze sleepte ik voortdurend in een leuk kartonnen kado tasje (waar je bijvoorbeeld één van de twintig knuffels in had gekregen) achter me aan. Ik had een dagtaak aan het verzorgen van deze ‘blessures’.
– Ik ga nooit zonder make-up de deur uit. Ik hou d’r van om de boel een beetje op te schilderen. Ik sta er zelfs graag iets eerder voor op.
– ‘Je moet niet dunner worden hoor!’, ‘Je kan helemaal je botten zien.’ of ‘Eet je wel genoeg?’ Zomaar een greep uit de opmerkingen die mensen blijkbaar ongelimiteerd tegen slanke personen mogen maken. Ik zorg goed voor mijn lichaam en zou zeker op sommige plaatsen meer spek willen hebben, maar ik voel me prima in mijn lijf. Van maat 34 tot 56: No body comment please.
– Na een wandeling kom ik thuis met mijn drie, nog kleine zoontjes van 0, 2 en 3 jaar oud. Ik bemerk hondenpoep op de mat bij de achterdeur wanneer we onze schoenen uittrekken. Ik reageer mogelijk wat ongenuanceerd en roep nog tegen de jongens, terwijl ik snel de jongste boven in bed leg: ‘Niet aankomen, mama ruimt dat zo wel op!’
Wanneer ik weer beneden kom ontdek ik geen hondenpoep meer op de mat. Ik vraag de jongens waar dit gebleven is?! Onze middelste zoon, die toen nog stotterde vanwege zijn beginnende spraakontwikkeling, antwoordt met een brede en trotse glimlach: ‘H h heb ik schoongemaakt mama!’ ‘Okeeej….’ Antwoord ik. ‘Waarmee dan?’ ‘M m met de theedoek!’ ‘Oh…., en waar is die nu dan?’ ‘O o op het aanrecht mama!’ KAK…
– Ik vind de uitspraak: ‘Die andere moeders doen ook maar wat.’ Altijd een zeer geruststellende gedachte.